Εμένα δε με ρώτησε κανείς..

..συνεχώς άλλοι αποφασίζουν για μένα..υπάρχει άραγε κάποιος τόπος που να μπορώ να κάνω αυτά που θέλω εγώ και να ορίσω το παρόν και το μέλλον μου όπως θέλω εγώ;

Κάτω στο βυθό μες στης πολιτείας την τσιμεντένια ψυχή
από τις επιλογές του,βλέπω τον καθένα μας
να προσπαθεί να σωθεί..τσίρκο αναμμένο
ειναι ο τόπος κι εμεις σχινοβάτες
σ'άυτό το κλουβι.

Και χορεύω,χορεύω,χορεύω
και την μοίρα μου μες στου χορού τις στροφές
ξεγελάω και την παρασέρνω.

Καθημερινά άλλοι αποφασίζουν για μένα σ'αυτόν τον κλοιό
σκυβω στην εφημερίδα κι είναι σαν να σκύβω
ανέμελος σ'έναν γκρεμό
μέσα στην αρένα το θέαμα κι ο θεατής ειμαστε εμείς.

Και χορεύω,χορεύω,χορεύω
και την μοίρα μου μες στου χορού τις στροφές
ξεγελάω και την παρασέρνω.
Και χορεύω,χορεύω,χορεύω και άναρχος
μες στου χορού τις στροφές τη μοιρα μου
εγώ κοροιδεύω.
Χορεύω και με δικαιώνω
και την μοίρα μου που μου την έχει στημένη
στο γλέντι μου απάνω σκοτώνω.