Είναι εκείνες οι στιγμές....

..που σου λείπει τόσο που δεν αντέχεις. Το κορμί σου έρχεται σε πλήρη αδράνεια και το μόνο που υπερλειτουργεί είναι το μυαλό το οποίο ανακαλεί τις όμορφες στιγμές..και η καρδιά τις αναπολεί. Ενώ ξέρεις πως μένουν τόσες λίγες ώρες για να τον δεις δε μπορείς να αντέξεις. Νιώθεις τόσο άχρηστη και μισή που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Και παρόλο που έχεις άλλα τόσα σημαντικά που πρέπει να γίνουν δε βρίσκεις κουράγιο. Δε βρίσκεις κουράγιο γιατί ξέρεις πως κάθε λεπτό είναι πολύτιμο και αναρωτιέσαι για ποιο λόγο να περνάνε ακόμη και τα δευτερόλεπτα μακριά του. Γιατί να μην είστε μαζί ακόμη και εκείνο το μηδαμινό δευτερόλεπτο; Είναι άραγε επιλογή σας ή επιλογή άλλων που μπερδεύτηκαν στο σταυροδρόμι της ζωής σας; Ξέρω πως μένουν μόνο μερικές ώρες. Το ξέρω. 34 για την ακρίβεια και κάτι λεπτά. Τις μετράω λεπτό προς λεπτό, δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο. Ποια; Εγώ. Που κάποτε ήμουν αυτάρκης που κυκλοφορούσα μόνο εγώ μέσα σε αυτό το τεράστιο σπίτι. Που δε χόρταινα να κοιμάμαι μόνη κάθε βράδυ και το απολάμβανα. Ναι αυτή ήμουν, όμως τώρα κοίτα με. Δε μπορώ να κοιμηθώ και τόσο άνετα μακριά σου. Αγκαλιά με την μπλούζα της αγαπημένης σου ομάδας..μυρίζει ακόμη λίγο από το άρωμα σου. Σου δίνω ραντεβού στα όνειρα μου πρίγκιπα μου.

Μέχρι να σε δω,
μέχρι να σε δω,
οι μέρες μου θα είναι μέρες δίχως μάτια
Αν σ' ονειρευτώ,
αν σ' ονειρευτώ,
οι νύχτες μου θα κλέψουνε της μέρας τα παλάτια..



Καληνύχτα...

Τα καλοκαίρια δεν είναι το φόρτε μου.

Ποτέ δεν ήταν. Αν και μαζί με το καλοκαίρι ήρθα και εγώ,τώρα ξέρω. Τα καλοκαίρια δεν είναι το φόρτε μου. Ρομαντική μέχρι αηδίας και ας δείχνω σκληρή και αυστηρή εκ ειρωνίας.

Κάποιοι θεωρούν το καλοκαίρι την εποχή της ''εφημερίας'''. Διαφωνώ.

Το μόνο που θέλω είναι να γευτούμε μαζί την αλμύρα της θάλασσας, το ταξίδι των άστρων, τη ντροπή της Πανσελήνου μπροστά στο σθένος του έρωτά μας.

Μας κυνηγά όμως η κατάρα της γενιάς μας. Θα περάσουν τα χρόνια. Φοβάμαι. Δεν με καταλαβαίνεις. Θέλω να ζήσω την κάθε στιγμή. Μαζί σου. Δεν έχουμε χρόνο. Θα μας καταβροχθίσει το τέρας. Το τέρας της δουλείας.

Τώρα που μπορούμε να ζήσουμε ανέμελα. Ακολούθα με και όπου μας βγάλει αυτή η πάλη.